Waterkonijn in het bos

Alweer bijna acht jaar geleden stapten mijn man en ik ons leven middenin de natuur binnen. We kwamen aan op een boerderij, die smeekte om opgeknapt te worden. Van het dak tot de fundamenten hebben we elke spreekwoordelijke steen omgedraaid, elke balk kreeg de liefdevolle aandacht die hij verdiende. Het was alsof we als kabouters aan het werk waren gegaan – geduldig en met een precisie die alleen echte passie kan voortbrengen. Elke dag was een stap dichter bij het maken van onze droomplek. De natuur is daarbij steeds weer onze partner in dit avontuur.

Vanmorgen, tijdens het uitlaten van onze hond Hada, fietsten we door het bos. Het bos dat elke ochtend zijn magie over ons uitspreidt. We ademen de frisse lucht in, horen de ritselende bladeren en kijken naar de beweging van de schaduwen die de zon tussen de takken door werpt. En daar, midden in de sloot, zwom hij: een muskusrat. Ik had nog nooit eerder een muskusrat gezien, in de volksmond een waterkonijn genoemd. Trouwens, hij lijkt niet eens op een rat, maar meer op een bever.

De muskusrat had geen angst voor ons. Hij ging gewoon zijn gang, rustig en zelfverzekerd, alsof wij gewoon deel uitmaakten van het landschap. Zelfs Hada, die anders altijd nieuwsgierig en opgewonden is, bleef op een afstandje. De muskusrat, met zijn donkere ogen en zachte vacht, wees ons op iets veel groters dan alleen maar een ontmoeting tussen twee soorten. Het was alsof hij ons een boodschap bracht.

Thuisgekomen, pakten we het boek over diersymboliek erbij. We zochten de betekenis van een waterkonijn op, nieuwsgierig naar wat deze bijzondere ontmoeting ons zou kunnen vertellen. En daar stond het: de sjamanistische betekenis van een waterkonijn is dat het symboliseert hoe je met zorgvuldigheid, passie en toewijding werkt aan alles wat je lief is. Het was alsof het universum ons op dat moment omarmde, ons vertelde dat we op het juiste pad zitten, dat we met liefde en precisie aan onze boerderij werken, net zoals we met ons leven omgaan. Het was een moment van erkenning, een bevestiging dat onze toewijding niet onopgemerkt blijft.

De natuur hier is een voortdurende bron van inspiratie. We wonen in een gebied waar de wolven ’s nachts en overdag huilen, waar kraanvogels aan het einde van de winter hun sierlijke dansen boven ons maken, waar de raven met hun scherpe ogen alles in de gaten houden. Het bos is thuis voor herten die in de vroege ochtendmist als schaduwen verschijnen, voor hazen die over de paden schieten, voor zwijnen die hun weg banen door het kreupelhout. De buizerds cirkelen hoog in de lucht en de uilen, zij wijzen ons de weg in de duisternis. Elke dag is een avontuur, elke stap is een ontmoeting. En dan de muskusrat, die ons op deze bijzondere manier eraan herinnert dat alles wat we met passie doen, zich uiteindelijk zal laten zien, zelfs in de stilte van het bos.

Wij, hier in dit kleine stukje natuur, voelen ons vervuld. Er is geen rijkdom die groter is dan het gevoel van verbinding met deze wereld. De tijd lijkt hier langzamer te gaan, maar tegelijkertijd voelen we ons elke dag rijker, voller, completer. We werken niet voor een einddoel, we werken omdat het proces zelf ons voedt, ons doet groeien, ons vervult.

Dus, als je ooit een waterkonijn tegenkomt, midden in het bos, in je eigen leven, weet dan dat het geen toevalligheid is. Het is een herinnering om met liefde en zorg te werken aan datgene wat je lief is, om te zien wat er ontstaat wanneer je met passie en geduld een pad volgt. Wij kunnen niet anders dan dankbaar zijn voor de natuur die ons omarmt. In het bos, tussen de wolven, kraanvogels en buizerds, leven we onze droom. En wij, met onze kabouterhanden? Wij zorgen dat onze droom blijft groeien.